Dienen in Oekraïne

 Beste allemaal, - de vorige blog kwam er opeens tussen... onverwachte gebeurtenissen. Eigenlijk was ik van plan om over mijn mede-zendingswerkers hier te schrijven. Zij hebben nl ook zware dagen/weken achter de rug in hun bediening hier in Oekraïne. Marianne (op de foto links van mij) werkt al jaren in n kindertehuis waar de omstandigheden zo onmogelijk verdrietig zijn, kinderen achter gelaten, overgelaten aan de willekeur van de werkers daar. Mirjam(op de foto rechts van mij) richtte zich met name op 2 kinderen die ze verzorgde, en moest daarvoor verschillende keren verhuizen omdat de kinderen werden overgeplaatst naar andere kindertehuizen. Twee weken geleden stierven deze twee kinderen, n dag na elkaar. De pijn en het gemis voor Mirjam is onbeschrijfelijk. Marianne schrijft erover op fb:  "Vorige week hebben we opnieuw afscheid moeten nemen van twee kinderen. Broer en zus, Mikola en Prinsa. Mikola is het enigste kindje dat ik al heb ontmoet toen ik de allereerste keer in O...

 Beste allemaal! Dit was n veel bewogen weekend... Zaterdagavond zijn we aangehouden en is Wasja meegenomen naar het legerkantoor. De tevreden blik van 'yes,we hebben beet', de sirenes, het wegscheuren met je man tussen 2 soldaten alsof hij n misdadiger is....het maakte een bange droom werkelijkheid. Lang heb ik voor t kantoor staan wachten. Ik stond 'alleen', in gebed met God! En enorm veel appjes,belletjes van meeleven. Eindelijk ging de deur open: 'Anitsjka, je kan naar huis' Tot mijn grote verwondering was de deurwachter n bekende! Vol liefde en geduld legde hij me alles uit, gaf me geld dat k nog even n flesje water voor Wasja kon kopen, dat zou hij doorgeven.  Thuis buitelden alle gedachten, appjes, belletjes weer over me heen. Ik bedacht hoe ongerust Wasja moest zijn en dat hij de medicijnen voor zn hart/bloeddruk nodig zou hebben. Die ging ik dus nog even brengen, samen met n Bijbel, oplader, ed. De deurwachter gaf het met alle begrip door, ook al was he...

 Beste allemaal! - Intussen is het volop vakantietijd. Ik zie op de status van velen mooie fotos voorbij komen. Helaas zit het er voor Wasja en mij niet in om er uit te gaan. Overal kunnen wachtposten staan, wat te grote risicos heeft. Gelukkig hebben we hier vlakbij een heerlijk meer. Al is het dan meestal nog wel slim om iemand vooruit te laten rijden om te kijken of er nergens politie of soldaten staan, ben ik blij dat Wasja dit wel aandurft, uiteraard nadat we gebeden hebben. Het is zo heerlijk om temidden van de druk en spanning hier in de natuur tot rust te komen; zwemmen, vissen, rusten, n krantje lezen... We zijn God heel dankbaar voor dit mooie plekje waar we toch van tijd tot tijd even een (mid-) dagje vakantie kunnen houden! - Helaas houdt de oorlog geen vakantie. Het gaat onverminderd door. Al staat er weinig over in het nieuws, want al die drones, aanvallen, gewonden en doden is intussen al 'norm'. De zo genaamde 'vredesbesprekingen' leiden toch nog toe all...