Blog 235: Opgepakt!... En weer vrij: 'Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden!'
Beste allemaal!
Dit was n veel bewogen weekend... Zaterdagavond zijn we aangehouden en is Wasja meegenomen naar het legerkantoor. De tevreden blik van 'yes,we hebben beet', de sirenes, het wegscheuren met je man tussen 2 soldaten alsof hij n misdadiger is....het maakte een bange droom werkelijkheid. Lang heb ik voor t kantoor staan wachten. Ik stond 'alleen', in gebed met God! En enorm veel appjes,belletjes van meeleven. Eindelijk ging de deur open: 'Anitsjka, je kan naar huis' Tot mijn grote verwondering was de deurwachter n bekende! Vol liefde en geduld legde hij me alles uit, gaf me geld dat k nog even n flesje water voor Wasja kon kopen, dat zou hij doorgeven.
Thuis buitelden alle gedachten, appjes, belletjes weer over me heen. Ik bedacht hoe ongerust Wasja moest zijn en dat hij de medicijnen voor zn hart/bloeddruk nodig zou hebben. Die ging ik dus nog even brengen, samen met n Bijbel, oplader, ed. De deurwachter gaf het met alle begrip door, ook al was het al 12 uur s nachts! Wat n zorg van God! Ook snachts heb ik warempel nog geslapen.
Zondag morgen kwam nog n vrouw langs die vertelde dat haar man vorig jaar ook opgepakt was, ze had met grote mond hen overbluft, was t legerkantoor ingestampt, had de bewaking aan de kant gezet en zo was hij vrij gekomen... Ik dacht: ik kan dat niet, en durf dat ook niet..hoe moet het nu? Terug in mn slaapkamer zag ik de tekst op mn buro liggen die we deze dag op de zondagsschool zouden leren: 'niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden'. Moeilijk om 'niets' te doen, tegelijk een troostvolle belofte.
Ik reed voor de kerkdienst nogmaals naar t legerkantoor, gaf wat kleding af. Er was intussen een andere deurwachter, ik moest maar weggaan,want er zou vandaag toch niets besloten worden...was dit waar??
Ik liep om het gebouw heen, naar t grote hek met prikkeldraad. Inderdaad was alles stil en verlaten. Het zag er niet naar uit dat er vandaag mannen afgevoerd zouden worden.
In de kerk was t meeleven groot. Ik deed 'op de automatische piloot' de zondagsschool en ging weer naar huis... Wat moest ik doen? Hoe zou t met Wasja zijn, zn telefoon was gelijk afgenomen...zouden ze hem niet onder druk zetten, zou hij toch niet afgevoerd worden...
Intussen werd er 'een gedurig gebed tot God voor hem gedaan'. In Nederland, in Oekraïne, Schotland, Nieuw Zeeland...
Als 1 lid lijdt..(en je voelt jezelf niet meer dan n klein teentje) staat er werkelijk een heel leger bidders om je heen op! En God hoort! Nog steeds Dezelfde!! Rond de middag ging mn telefoon weer: Wasja!! Ik kom naar huis. Wat een wonder!!!
En zo bleek: er werd wel degelijk 'gewerkt' op zondag. Al zo'n 7 jongens waren afgevoerd om onder begeleiding de gezondsheidskeuring te doen. Om vervolgens als ze de verklaring 'gezond' hadden, afgevoerd te worden naar t oefenveld...
En toen werd er opeens geroepen: 'haal die geestelijke/priester'. Ergens wisten ze dus dat Wasja in de kerk werkt, dat bleek die bekende deurwachter van za avond vertelt te hebben. Toen kreeg Wasja n papier om zelf de gezondsheidskeuring te gaan doen, en de oproep om zich 2 september weer te melden. Zo mocht hij gaan. Op vrije voeten!
Vandaag is hij gelijk begonnen met die gezondheidsverklaring, lange rijen... Maar intussen zijn we vrij, kunnen vrij rijden, bij posten kunnen we zn legale briefje voor 2 sept laten zien... ongelooflijk! We hebben elkaar en Wasja heeft de tijd de juiste documenten te verzamelen dat hij officieel diaken is. En dat zou hem volgens de wet vrijstelling moeten geven... Dus dat blijft voor nu een gebedspunt!🙏
God had stilletjes door Zijn Geest gewerkt! Niet door kracht, nog door geweld... We kunnen het met n gerust hart aan Hem overlaten!
Nogmaals hartelijk dank voor alle meeleven! Het was overweldigend 😊
