Blog 238: Opnieuw was er martelende onzekerheid... Maar God hoort, Hij zal ons leiden!
Beste allemaal!
- opnieuw hebben we hele spannende dagen achter de rug. Donderdag moest Wasja zich opnieuw melden op het legerkantoor. Precies die dag bleek er weer een nieuwe baas daar te beginnen. Hij wilde nu eens 'goed werk verrichten, zonder pardon'... Met de vorige baas had Wasja goed contact. Ze groeten elkaar op straat en Wasja had hem ook wel eens geholpen om koek en snoep naar de kazerne te sturen voor de soldaten die daar trainen. Dat werd met grote blijdschap ontvangen. De baas was dan ook schappelijk voor hem, zag dat Wasja officieel in dienst is van een 'kritiek orgaan/organisatie' waarbij je vrijstelling krijgt. Dat die vrijstelling er nog niet zwart op wit was snapte hij, want het is in Kiev nu natuurlijk n gekkenhuis. Dus gaf hij hem telkens weer verlenging, tot dat de vrijstelling zwart op wit zou zijn. Deze nieuwe baas wilde daar echter geen rekening mee houden: ik zie geen vrijstelling, dus ik moet je mobiliseren. 'maar u ziet dat ik bij een kritiek orgaan werk, dan mag ik niet gemobiliseerd worden'... Twee lange dagen (en n vreselijke nacht in n vieze 'slaap gelegenheid') heeft hij Wasja (en ons) gekweld door geen uitsluitsel te geven. Vrijdag ging hij de onzekerheid nog hoger opvoeren, ik moest nog extra dingen/n document komen brengen... De werkdag van vrijdag liep ook af, ik zag de werkers, en wat laatste bezoekers naar buiten komen. Maar Wasja liep nog steeds op de binnenplaats... Er is enorm veel gebeden, waar ik jullie hartelijk voor wil danken! We wisten ons echt gedragen! Gods Woord gaf zoveel rust en rijkdom. Vrijdag morgen speelde ik met de kinderen in de Sadik met n playmobil poppetje. Ik hield hem in mijn hand terwijl ik hem 'deed lopen'. Het beeld trof me. Zo zijn wij veilig in Gods grote, beschermende Hand. Ja, andere poppetjes kunnen naar ons schreeuwen, of ons dwingen een nachtje te blijven, maar die Hand gaat mee en is nog steeds om je heen, wat er ook gebeurt... wát een zekerheid en veiligheid! Dat gaf me enorm veel rust. Eindelijk, om kwart over 7 heeft de baas hem laten gaan, met n 'ultimatum' tot 20 oktober... Het is sterk de vraag of we dan de vrijstelling zwart op wit uit Kiev hebben. Maar we hebben opnieuw gezien dat God hoort! Hij zal ons leiden.
- De woensdag ervoor was Wasja juist zn neefje (23 jaar, zoon van Wasjas oudste zus) op gaan halen uit het psychiatrisch ziekenhuis om hem thuis te brengen. Deze jongen zat precies in zn laatste dienstjaar toen de oorlog begon. Dus hij werd 'gelijk ingezet'...20 jaar... Schieten, verdedigen, dekking zoeken, over lijken lopen, je makkers zien sterven en ze niet kunnen helpen, de vijand doodschieten..(die thuis waarschijnlijk ook vrouw en kinderen heeft)..en toen..was het een raket, drone, granaat? Hij werd geraakt, 5 scherven in zijn lichaam. Zo kwam hij in het ziekenhuis. Maar toen zijn lichamelijke wonden genezen waren bleek hij vooral mentaal genezing nodig te hebben.... Dit alles zou een jongen van deze leeftijd niet moeten zien en meemaken... Zo kwam hij hier vlakbij in het psychiatrisch ziekenhuis. Daar kon zijn moeder hem af en toe bezoeken. Maar nu werd hij woensdag 'uitgeschreven'...hij is er echter totaal niet aan toe terug te gaan 🙏 Wasja haalde hem op en ze zijn samen ergens gaan eten. Toen kwam hij los, liet fotos en filmpjes zien van het 'leven' (zeg maar: de 'dood') aan het front.... Daarna heeft Wasja hem bij zn moeder thuis gebracht. We hebben voor hem gebeden...wat een leed!
- En zo lijden hier alle mannen: of door je ervaringen aan t front; of door de martelende onzekerheid als je je elke 3 of 4 weken weer moet melden; of omdat je uit angst voor dit alles al 3,5 jaar in je eigen huis zit opgesloten.... Heer' ontferm U over ons!
