Blog 236: Mede-arbeiders in Gods wijngaard, Pijn en Uitzien...
Beste allemaal,
- de vorige blog kwam er opeens tussen... onverwachte gebeurtenissen. Eigenlijk was ik van plan om over mijn mede-zendingswerkers hier te schrijven. Zij hebben nl ook zware dagen/weken achter de rug in hun bediening hier in Oekraïne. Marianne (op de foto links van mij) werkt al jaren in n kindertehuis waar de omstandigheden zo onmogelijk verdrietig zijn, kinderen achter gelaten, overgelaten aan de willekeur van de werkers daar. Mirjam(op de foto rechts van mij) richtte zich met name op 2 kinderen die ze verzorgde, en moest daarvoor verschillende keren verhuizen omdat de kinderen werden overgeplaatst naar andere kindertehuizen. Twee weken geleden stierven deze twee kinderen, n dag na elkaar. De pijn en het gemis voor Mirjam is onbeschrijfelijk. Marianne schrijft erover op fb:
"Vorige week hebben we opnieuw afscheid moeten nemen van twee kinderen. Broer en zus, Mikola en Prinsa. Mikola is het enigste kindje dat ik al heb ontmoet toen ik de allereerste keer in Oekraïne kwam en alle jaren daarna min of meer heb kunnen volgen. Vooral omdat mijn collega en vriendin @mirjammarijs zich ongelooflijk voor hem en zijn zusje heeft ingezet. Juist omdat we hen al zo lang kennen is het moeilijk getuige te zijn van hoe erg het systeem hen tekort is geschoten.. Ze hebben zoveel tijd alleen maar in een bedje doorgebracht, niet veel meer gezien dan het plafond. Ze hebben zo vaak pijn gehad, zijn zo vaak niet begrepen. Mirjam heeft ontzettend veel gedaan voor betere medische hulp voor hen, maar door verschillende omstandigheden liep het eigenlijk steeds op niks uit. Toch hebben ze door haar zoveel mogen zien van wat liefde is, hebben ze mogen lachen, nieuwe dingen geleerd, leren communiceren en waren ze gekend. We geloven dat dat een glimp mocht zijn van wat ze nu in alle volheid mogen ervaren bij God zelf. ❤
En toch maakt het ook moedeloos, denk ik ook aan al die andere kinderen die we verloren hebben, waar we steeds tegen muren aanliepen als we wilden helpen. Toch weet ik dat we niet op mogen geven en is Mirjam voor mij een voorbeeld van hoe we in moeilijke omstandigheden toch steeds weer klaar mogen staan voor de kinderen en daarmee verandering kunnen brengen. Bidt u mee voor kracht en troost voor Mirjam, voor wijsheid hoe en waar ze verder mag gaan en voor alle kinderen in dezelfde omstandigheden als Prinsa en Mikola?"
Gebed voor deze meiden en kinderen is zó hard nodig!
En mocht je zelf het verlangen hebben om eens een half jaar of heel jaar een groot verschil te maken in iemands leven: wees welkom!! Jij kunt het zijn die kinderen meer laat zien dan het plafond boven hun bedjes, die ze leert lopen, praten, geliefd te zijn... Zie flyer!
- En nog iemand voor wie de afgelopen maand moeilijk was: onze broeder, dominee uit Boestino... Op n warme dag..was het te heet op zolder? Was de electriciteit over belast? Draden gaan smelten? Kortsluiting? We kunnen het niet meer na trekken, maar een groot deel van zijn huis is afgebrand... Dankzij jullie bijdragen voor 'lokale hulp' konden wij een grote bijdrage leveren om te helpen bij de herbouw. Hartelijk dank!!
