Dienen in Oekraïne

 Beste allemaal! - alweer n week geleden dat k jullie geschreven heb. Wat gaat n week snel. Maar ook n jaar gaat snel! Vorig jaar, op deze woensdag avond,  konden we niet geloven dat het de volgende morgen vroeg oorlog zou zijn... 24 februari... vrijdag zullen we hier in de kerk,  maar ook door het hele land,  n dag van vasten en bidden houden. Die dag wordt er dus niet gekookt in de gaarkeuken,  maar is wel iedereen uitgenodigd voor de dienst om 10 uur, waarin we zullen bidden om vrede voor ons land, en bekering voor ons volk. - Uit voorzorg zijn de scholen vanaf vandaag al dicht... men verwacht n grootschalige raketaanval een dezer dagen... ik vraag me af of dit dan de manier is, of dat je hiermee mensen alleen maar onrustig maakt. In elk geval hadden wij zo weer n paar oud-leerlingen op de sadik voor n (gedeelte van de) dag. Zij konden niet naar school,  en werkende ouders zitten dan opeens om t hand. - Treffend blijf ik altijd de kindergebedjes vinden,...

 Beste allemaal! - Eind vorige week is er n afvaardiging uit Beregovo naar het ziekenhuis in Lvov gegaan waar vele gewonde soldaten liggen. Tante Luba had vanuit de gaarkeuken voor allerlei lekkers gezorgd. Dat werd met grote vreugde ontvangen,  tot tranen toe. Er werd door de soldaten verteld wat ze mee gemaakt hebben,  over hun eigen verwondingen en operaties, maar ook over hun kameraden die 'het niet gered hebben'... zoals vorige week weer n jonge knul hier uit Beregovo,  of die jonge man die net 1 maand getrouwd was... Het bezoek was erg emotioneel en soms hartverscheurend,  maar werd tegelijkertijd erg gewaardeerd! Wat het weer de moeite waard maakte! - Eind vorig jaar hadden we n vrij stabiele groep van onze plaatselijke armen die dagelijks heerlijk kwamen eten. Altijd zo tussen de 30 a 35 man. Sinds kerst en oud en nieuw is dat veranderd. Komt het door de gezamenlijke maaltijden die we toen hebben gehouden? Komt het door de gezellige warme tent die we toe...

 Beste allemaal! - Graag geef ik n eerlijk,  evenwichtig beeld/ verhaal van de situatie hier. Vorige week schreef ik over de overwinningen in de geestelijke strijd, en daar zijn we dankbaar voor! Maar er is ook n andere kant, de aanvallen... Juist in die week dat er zoveel overwinning en vreugde was, waren er ook sterke aanvallen. Want de boze is er natuurlijk niet blij mee en probeert het tegen te werken,  ons onderuit te halen. Zo was er bij de een flinke ruzie,  bij de ander spontaan iemand ziek, en bij ons op de sadik was n jongetje heel onrustig. Toen alle kinderen al sliepen,  ging hij op de boven bedjes (van onze stapelbedjes) heen en weer lopen. Mn collega probeerde hem aan te spreken,  maar zonder resultaat. Eindelijk had ze hem te pakken,  naast zich op n leeg onder bedje, en vroeg waarom hij zo deed. 'Er zit n monster in me' verklaarde hij. 'Maar de Heere Jezus moet toch in ons wonen?' Ja, dat zou moeten,  maar... Mn collega stelde voor...

 Beste allemaal! - God is de grote Hoorder van t gebed!  Schreef ik vorige week nog: 'we kijken rijkhalzend uit naar de oogst' deze week ging de Heere al antwoorden!  Weken, maanden van Bijbels onderwijs,  liefde in de praktijk,  n bord soep en n bak koffie... en 'opeens' gaat er iets landen... Tijdens de Bijbellessen na de maaltijd waren we de laatste weken bezig uit Genesis. Gisteren was t verhaal van Jozef aan de beurt...toen de mensen hoorden hoe Jozef uit de gevangenis kwam en zo'n hoge positie kreeg waren ze zichtbaar verbaasd en verwonderd,  maar toen ze hoorden dat de broers kwamen, zich voor hem bogen en Jozef zich bekend maakte waren ze openlijk in tranen, grote, volwassen mensen.. diep geraakt door t oude verhaal van Jozef! Vandaag ging de Bijbelles verder, Jezus is de meerdere Jozef,  Die zegt: Ik ben het, kom dichterbij,  voor jullie heb ik zo geleden... 18! Mensen bogen zich...beleden hun zonden en vroegen de Heere Jezus in hun hart ...