Blog 135: Uit de mond der kinderen...

 Beste allemaal!

- alweer n week geleden dat k jullie geschreven heb. Wat gaat n week snel. Maar ook n jaar gaat snel! Vorig jaar, op deze woensdag avond,  konden we niet geloven dat het de volgende morgen vroeg oorlog zou zijn...

24 februari... vrijdag zullen we hier in de kerk,  maar ook door het hele land,  n dag van vasten en bidden houden. Die dag wordt er dus niet gekookt in de gaarkeuken,  maar is wel iedereen uitgenodigd voor de dienst om 10 uur, waarin we zullen bidden om vrede voor ons land, en bekering voor ons volk.

- Uit voorzorg zijn de scholen vanaf vandaag al dicht... men verwacht n grootschalige raketaanval een dezer dagen... ik vraag me af of dit dan de manier is, of dat je hiermee mensen alleen maar onrustig maakt. In elk geval hadden wij zo weer n paar oud-leerlingen op de sadik voor n (gedeelte van de) dag. Zij konden niet naar school,  en werkende ouders zitten dan opeens om t hand.

- Treffend blijf ik altijd de kindergebedjes vinden,  's middags bij de fruithap,  mogen zij om de beurt bidden; " Heere,  laat er alstublieft geen oorlog zijn", de volgende: " God, geef alstublieft dat de oorlog stopt "... en dan in 1 adem er achteraan: " dankuwel voor de warme chocolademelk,  voor appel en mandarijn,  amen." 

Ik hou van ze! En hoop dat ze snel kunnen vergeten dat t oorlog was!

- Ook van m'n zondagsschool kids hou ik. Dat is intussen n grote groep geworden. Heel fijn natuurlijk,  maar in ons kleine klasje, tussen de opslag dozen, hebben we eigenlijk te weinig ruimte. Afgelopen zondag moesten er 3 kinderen staan....geen plek.. de oudste jongen besloot: ik ga wel terug naar de kerkzaal,  de preek luisteren.

Maar naast het grote aantal, is ook het leeftijdsverschil groot: van 5 tot 15 jaar!

Hoog tijd om te splitsen dus! Maar dan hebben we n extra ruimte en n extra leider nodig! Een dringend gebedspunt dus! (Alhoewel ik t stiekem ook jammer zal vinden om n aantal kids 'af te moeten staan'..🙃🙈)

- Vanmorgen was het weer feest in de gaarkeuken. In alle vroegte kwamen n man en vrouw van in de 60, naar de kerk om met de dominee te praten. Gevlucht uit Donbas,  door die vreselijke oorlog. Door iemand gewezen op de gaarkeuken om te kunnen eten. Langzaam ook de diensten gaan bezoeken... tot ze afgelopen zondag zeker wisten: dit is de waarheid! Hier willen we bij horen. Wat verhinderd ons om gedoopt te worden..

Zo kwamen ze op t gesprek,  hebben ze met elkaar gebeden. Zo heeft deze 'vreselijke oorlog' opnieuw iets heel moois uit gewerkt! God zij dank!! Hij gaat door!!

En daar wil Hij zoiets eenvoudigs als n gaarkeuken voor gebruiken..

- Ik vind het ook zo mooi om te zien hoe de jongens van t getto helemaal thuis zijn geraakt in de kerk. Op zondag doen ze enthousiast mee op de zondagsschool,  maar ook de andere dagen zijn ze in de gaarkeuken te vinden. Ze hebben hard meegeholpen met het opzetten van de nieuwe tent, ze brengen afval weg, sjouwen waar nodig,  of zitten ijverig tussen t keukenpersoneel aardappels te schillen voor morgen....

Waar kan je beter thuis zijn?!