Dienen in Oekraïne

 Beste allemaal! - Vakantie vliegt...dat zal bij jullie zo geweest zijn, hier ook. Maar we mogen er wel dankbaar op terug zien! Wat heerlijk dat we er zo even uit konden,  genieten van zoveel mooie plekken waar we doorheen reden/verbleven, stil worden van Gods Grootheid in de schepping, genieten van het stralende zomer weer...wat heeft God ons rijk gezegend!! Met nieuwe krachten mogen we zo weer aan de slag. - Vanavond liepen we weer heerlijk samen n rondje en zagen we alweer mensen 'in nood', de een bond en blauw geslagen/gevallen (ze woont bij haar dronken broer) wat was ze blij ons weer te zien en d'r verhaal te doen.  Een ander liep hongerig en doelloos over straat,  wat was het fijn dat we eten voor m konden kopen. Vrijdag gaat de keuken weer open,  daar wordt echt naar uit gekeken! - Op de sadik is onverwacht n collega vertrokken (kreeg k op vakantie te horen...) dus ben vandaag bezig geweest met bellen,  rondvragen,  regelen.. We hopen en bidden...

 Beste allemaal! - Soms kan k me verwonderen over hoe bijzonder mooi het lichaam van Christus werkt/in elkaar zit. Juist op intensieve of moeilijke momenten merk je dat. Dan blijkt er iemand voor je te bidden,  precies als je t nodig hebt. Of komt er 'toevallig' iemand langs... Ik kan hier niet alle voorbeelden op gaan noemen,  maar wil er wel n paar noemen.  - 1. Onze omaatjes uit de kerk. Juist zij betekenen zo veel! Ze zijn zo trouw in het bidden. En dat geeft zo'n steun!! "Hoe is het met de verbouwing?" "Hoe gaat het met je gezondheid?"... Gebedspunten die k soms maanden geleden aangedragen heb, staan nog steeds op hun gebedslijstje, tot het een dankpunt wordt. Dank U Heere, als ik moe ben, of dingen niet zo zie zitten, zijn er andere leden van Uw lichaam die trouw mij ondersteunen door gebed! Ik moest denken aan ps 54:6 'Zie God is mij een Helper, de Heere is onder hen die mijn ziel ondersteunen'. - Een tweede is juist n heel praktisch voorb...

 Beste allemaal  - wat blijft het toch moeilijk en dubbel die oorlog: aan de ene kant van t land 'vieren' we vakantie, aan de andere kant van het land lijden zoveel mensen onder het geweld, de aanvallen, gewonden en doden...zoveel gemeen, laag gedrag van de vijand...geen woorden voor! En zo komen de vluchtelingen hier, getraumatiseerd, vol pijn en vreselijke herinneringen... Vorige week hebben we n informatie avond gehad over wat er precies in n mens gebeurt bij n trauma, hoe het lichaam reageert, hoe de geest reageert en hoe we daar mee om kunnen gaan. Was erg interessant en er komt zeer waarschijnlijk nog n vervolg omdat het hier in de praktijk hard nodig is. - Ik wil jullie voorstellen aan tante Luba, 1 van de vluchtelingen, al wat op leeftijd, streng orthodox (lange jurken, haar in n hoofddoek gewikkeld). Al n jaar lang komt ze in de keuken voor de dagelijkse maaltijden, maar verder hield ze duidelijk afstand van 'deze sekte'. Toch werd door de tijd heen haar i...

 Beste allemaal! - Wat gebeurd er soms veel in n week,  zoveel momenten,  zo gevuld.. Eind vorige week kwamen er 10 zusters uit Charkov bij ons in de kerk 'logeren'. Voor hen was het een bijzondere ontspanning om zo een weekje zonder zo veel alarm, inslagen en raket geluid te leven. De eerste dag huilde een van hen van ontroering / opluchting, ze kon t niet geloven dat ze 'gewoon zorgeloos op straat liep', dat het hier zo rustig is..dat was zo genieten! Voor ons was het een zegen dat ze in ons midden waren. In de zondagse dienst namen ze deel en dinsdag hebben ze voor ons een vrouwenconferentie georganiseerd. Dat was heel leerzaam! Vragen kwamen naar voren als: wat te doen met stress, als je niet meer kunt eten, hoe ga je om met boosheid naar de bezetter,  hoe kun je je vijanden lief hebben,  wat houd dat in.... Ze vertelden, zongen en leerden uit eigen ervaring van het leven onder oorlogsgeweld,  overleven tijdens bezetting... wat ze meemaken is verschrikk...