Blog 217: Armoede | Getuigenis in een psychiatrisch ziekenhuis
Beste allemaal, - Deze week is de sadik weer uitgebreid met een nieuw kindje. Opnieuw confronteerde het ons met de armoedige situatie waarin sommige mensen leven. Ze lijkt maar 1 tui te hebben, 2 shirtjes die ze afwisselend draagt en ze ruikt niet fris. Je zou ze zo even n was beurtje willen geven. Het meisje is nog maar 2,5 en eet slecht. Blijkbaar zit er thuis geen regelmaat in de dag, en is er al helemaal geen eet-patroon. Ze drinkt een paar slokjes en gaat weer verder. Ze eet n paar hapjes en wil al van tafel... Daar krijgen we dus nog wel wat werk aan. Toen moeder haar op kwam halen en zag dat ze haar bordje niet leeg had zei ze: "Mag ik het mee naar huis nemen? Later op de dag eet ze wel hapje voor hapje verder. Ik heb niet zoveel geld om thuis ook nog voor haar te koken." En zo gaat het porsje mee naar huis... - Armoede is erg, zwaar en moeilijk. Leven in oorlogsgebied ook. Woensdag hoorden we op de bidstond het verhaal van Irina, 52 jaar. Ze leefde in het Oosten, ver...