Blog 215: Kraakpand...

 Beste allemaal!

Als eerste allemaal van harte Gods rijke Zegen toegewenst voor dit nieuwe jaar! We hopen op vrede, wensen elkaar geluk of gezondheid, maar voor velen was hier de jaarwisseling triest en niet zo hoopvol. Raketten werden afgevuurd, mensen kwamen om, raakten gewond of hun huis kwijt.. Maar niet alleen oorlog, ook armoede geeft zoveel zorgen en troosteloosheid:

- aan de rand van de stad staat n soort getto, 'kraakpand' zouden ze in Ned zeggen. Een oude flat, zonder gas, zonder water en op veel kamers ook zonder licht... Toch wonen hier heel wat mensen die hier hun toevlucht hebben gezocht om zo toch n dak boven hun hoofd te hebben.

Velen van hen hebben intussen de weg naar de gaarkeuken gevonden om zo in elk geval één keer per dag n goede warme maaltijd te hebben. Eén van hen was tante Liza, een oudere vrouw op de derde verdieping in t gebouw, die altijd met haar oude rollatortje eten kwam halen. Ook in de Hongaarse diensten was ze aanwezig. Afgelopen dinsdag is er echter brand uitgebroken in t getto.. kortsluiting? .. een gevallen kaarsje?.. we weten het niet. In elk geval is haar huisje uitgebrand en tante Liza omgekomen... Oudjaarsdag 2024. Vandaag, 3 Jan is ze begraven.

- Een paar kamers verder, ook op de 3de verdieping woont Maxim, 7 jaar. 

 Ook hij kwam altijd trouw met zn vader en moeder naar de gaarkeuken, en heeft zelfs een tijd de zondagsschool bezocht. Hij vroeg enorm veel aandacht, maar dat was, gezien zijn thuissituatie, wel te begrijpen. Wasja probeerde hem altijd wat extra s te geven, lekker warme chocolademelk, of wat koekjes... Zijn vader is aan de drank, schreeuwde altijd naar hem, sloeg hem en schold op hem. Een tijdje geleden is hij er (gelukkig?) vandoor gegaan, naar een nieuwe 'vriendin'. De moeder van Maxim kon het allemaal niet aan en wilde zich van het leven beroven door van de 3de verdieping te springen... De poging mislukte, ze brak 'slechts' haar been en kwam op bed te liggen (intussen kan ze weer redelijk staan)

Nu stond Maxim er alleen voor. Elke dag komt hij trouw eten halen voor zichzelf en zn moeder. Best een heel eind van t getto naar de kerk en weer terug... Wasja heeft voor hem n tweedehands kinderfietsje kunnen regelen. Wat was hij daar blij mee!! Hij rijdt er zo trots op rond!

Maar smiddags staat hem nog meer werk te wachten. Het is winter, het vriest en er is geen verwarming in t getto, er moet brandhout komen. Bijna dagelijks kon je hem op pad zien gaan met n kapotte kinderwagen om hout te gaan sprokkelen en dan thuis de kachel aan te maken. 8 jaar en het hele huishouden van eten halen, hout hakken en halen op zijn kleine schoudertjes... Gisteren heeft Wasja er eerst maar eens briketten gebracht: 'gelukkig' nieuw jaar! Nu zitten ze er in elk geval voorlopig warm bij en heeft Maxim toch nog even '(kerst-)vakantie'



Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen