Lieve allemaal!

Dag drie is ook weer bijna voorbij. Ik krijg het idee dat de eerste schrik en paniek wat afzakt. Ook bij mezelf. Kwam er gisteren niks uit m'n handen, vandaag heb k weer lekker wat wasjes gedraaid en buiten kunnen drogen. Het is deze dagen heerlijk zacht voorjaarsweer.

- vanmorgen om n uur of 10 zijn Alona en Andre met de kinderen en Stefanie eindelijk veilig hier aangekomen...de reis heeft 45 uur geduurd... dank aan God!

- vanmorgen werd ik door n paar omaatjes gebeld of ik geen medicijnen voor hen kon kopen. Dus ik naar de stad,  7 verschillende apotheken afgeweest,  maar ze krijgen nu geen nieuwe waar meer, dus is er al veel op. Mensen die voor me stonden staan ook echt in te slaan voor hart-medicijnen,  bloeddruk verlagers, zelfs antibiotica wordt uit voorzorg ingekocht...

- intussen heb ik met de verschillende ouders gesproken en iedereen vond het fijn als de sadik gewoon open blijft zolang hier geen aanslagen ed zijn.

Dus wilde ik t met mn collega's gaan regelen,  blijken er 3 over de grens te zitten 🙈 dus gaat t hele feest helaas niet door..🙁

- Walik, Tanja en de andere dominees en broeders zijn druk om alle vluchtelingen n plaats te geven. Wij hadden ons opgegeven voor n gezin met kleine kinderen (die konden dan evt gelijk naar de sadik). Maar tot nog toe zijn het vnl mannen...hele gezinnen, groepen, families komen hierheen, maar ze sturen hun vrouw en kinderen over de grens in veiligheid en blijven dan zelf hier omdat ze er niet over mogen. Dus vandaag waren vooral matrassen en lakens ed nodig. 

- verder in het land, vooral in Kiev en Tsjernobil is veel gebombardeerd... laten we blijven bidden om vrede van ons land, en voor alle (jonge) soldaten...

Goede zondag!

Liefs!🙏❤️

Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!