Beste allemaal!
Al weer op de helft van n week... met zoveel gebeurtenissen....
- de week begon met n hele verdrietige gebeurtenis. Een van de ouders van onze sadik was naar Ned gegaan toen de oorlog begon. Haar man kon natuurlijk niet mee de grens over, maar ze wilden hun kinderen in veiligheid brengen. Hun 2 kinderen zaten bij ons op de sadik en moeder was is verwachting van de derde. Nu bleek afgelopen vrijdag (bij de echo in Ned) dat het kindje niet meer leefde...5 maanden... Had moeder teveel stress gehad? Was het hier al mis geweest? We weten het niet. Zondag moest ze bevallen van n levenloos kindje... Tsja, dan ben je op pad gegaan om je kinderen te redden.... wat dubbel!
- In de opslag kwamen deze week mensen van defensie langs. Aan het front is hard behoefte aan legerkleding. Alles wat er was aan zulke dingen ging mee, met nog opklapbare bedden, kussens ed. Een van de Ned jongens die hier nu is, gaf spontaan z'n eigen legerplunje mee (uniform, schoenen...) Ja, er is echt behoefte aan.
- In Lvov is eindelijk de brand in de olie opslag onder controle (die ontstond door de raket aanval)
- de klas zat vandaag weer vol. Wat heerlijk om te zien en te horen dat de kinderen zo genieten! Maar ook de collega's! k Had vandaag met 2 van hen zomaar opeens n fijne gesprek, mooie momenten!
- de kerkdienst vanavond was ook weer heel rijk:
Alle wegen van de man zijn zuiver in zijn ogen, maar de Heere weegt zijn geesten, Spr.16:2
Wij kunnen soms denken dat we goed bezig zijn, je kan je zelf altijd verontschuldigen, maar de Heere weegt ... je werken, je gedachten,..
Wij zijn soms snel klaar om de schuldige van deze oorlog aan te wijzen, maar zijn we zelf (persoonlijk/als volk) al op de knieën gegaan?..
Stof tot nadenken
