Blog 82
Beste allemaal!
- Van de week was weer duidelijk hoe we als mensen aan elkaar kunnen hechten. 1 van de vluchtelingen moest vrij onverwacht terug naar Donbas...niet dat het veilig is, maar haar moeder ligt op sterven, ja dat is n moeilijke keuze... ze besloot toch te gaan. Dus nam ze gisteren afscheid van de gaarkeuken, hevig in tranen... weken lang heeft ze bij ons mogen eten en ze getuigde dat ze nog nooit zoveel goedheid had ervaren in haar leven. Toen ze hier aankwam was haar zoon (n jaar of 16) nog helemaal in shock van de bombardementen. Hij at dagen niet. Tante Ala uit de keuken ging naar hem toe, ging met m in gesprek. Moeder zei dat ze hem maar beter met rust kon laten, maar tot haar grote verbazing zag ze dat haar zoon ging eten! Zulke momenten geeft n band! En nu moesten ze afscheid nemen... zelfs de jongen huilde. Maar de indrukken blijven achter, ze hebben de Liefde geproefd! We bidden om Gods Zegen!
- Vandaag is er weer n grote vrachtwagen met aanhanger gelost. Het blijft bijzonder dat de hulp blijft komen!! Producten, eten, financiën... en kracht van Boven! Daar ging de dienst vanavond over, ps 62:12 - God heeft 1 ding gesproken, ik heb het 2 maal gehoord: dat de sterkte van God is!!
Waar halen we in deze tijd de kracht vandaan? Van God alleen! Hij beloofde het al bij Zijn Hemelvaart (hand1:8) 'Maar gij zult ontvangen de kracht van de Heilige Geest Die over u komen zal!'
Wat n bemoediging als we soms zo moe zijn van deze 4 maanden oorlog, verwoesting en verdriet, 4 maanden dienen...dan mogen we onze kracht vernieuwen in God!! Niet uit ons!
Het was de tekst die we vorige week op de zondagsschool leerden: niet door kracht, nog door geweld, maar door Mijn Geest!!
