Blog 88: En zo redde de Bijbel haar leven...

 Goedemiddag allemaal!

- ruim 5 maanden oorlog en nog steeds geen einde in zicht...het lijkt weer even verhevigd te worden,  de aanvallen,  Odessa,  centraal Oekraïne...de luchtalarmen gaan maar door... zoveel leed, pijn, verdriet... 

En toch zijn tussen die gebeurtenissen ook wonderlijke verhalen.

- Zo vertelde Olga (die hier n aantal maanden heeft gewoond, maar juist weer verder was getrokken om in Vinitsa te dienen) dat er n groep gelovigen ging bidden toen t alarm afging / raket aan kwam vliegen  ... in 5 minuten kon iedereen weg komen en niemand was geraakt. Een andere raket zagen ze aankomen, riepen tot God en hij viel 'slechts' in de tuin, niemand was geraakt!

- Over Svetlana uit Oeman hoorden we dat n granaat 2 meter naast haar viel, n scherf spatte tegen haar linker kant aan, waar ze haar tas droeg, in de tas zat haar Bijbel. Daar drong de scherf in...en zo redde de Bijbel haar leven.


- Het werk in onze gaarkeuken gaat gestaag door. Wel hebben de zusters besloten dat ze sinds deze week alleen hoofdgerecht serveren, dus zonder soep, dat is met deze tropische temperaturen voor velen toch te heet, en het scheelt veel werk en warmte in de keuken. Wijs besluit denk ik al Nederlander, voor n Oeker is t heel wat om soep van t middagmenu te schrappen 😉. 

- Met mn gezondheid gaat het redelijk,  opzich niet zoveel klachten meer, alleen dat k erg moe ben... kostte  toch weer veel energie om ziek te zijn. Maar gelukkig heb k nu vakantie,  dus kan k rustig bijtanken.

Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen