Blog 102: 'Tot Wie zullen wij anders heengaan?!'

 Beste allemaal!

- De sadik is weer open! We zijn gestart met 8 kinderen; 4 'grote', groep 1-ers (4 en 5 jaar) en 4 'kleintjes', groep 0-ers zeg maar (2 en 3 jaar). Dat vraagt n heel andere aanpak dan vorig jaar toen we vnl groep 2ers hadden. Het is wel erg gezellig en we houden t dus maar eenvoudig 😉

- Gisteren avond hadden we n fijne 'vrouwen avond' in de kerk. Alle vluchtelingen vrouwen waren ook uitgenodigd en er was goed gehoor aan gegeven! Er bleek echt behoefte aan te zijn om zo eens n avondje samen te zijn. n Christin, gevlucht uit Charkov,  hield n lezing: "Wat te doen met je verscheurde hart?"

Zo levensecht kwam ze dicht bij iedereen die nu door de oorlog verscheurdheid voelt. Zo herkenbaar; die pijn en rusteloosheid, tabletjes die niet helpen,  de tranen die vloeien... Ze probeerde ons bij God te brengen en Zijn Woord, niet goedkoop,  maar als Enig Medicijn wat echt helpt, doorhelpt!

De vrouwen knikten, waren geraakt, reageerden. Het was n waardevolle avond! Tante Luba had voor heerlijk gebak gezorgd en thee..het was bijna 'gewoon gezellig', tot 1 van de vrouwen n appje binnen kreeg: haar neef was vannacht opgeroepen naar t front en sinds dien (al 14 uur) had zijn moeder niets meer gehoord en zag ze dat hij ook niet meer online was geweest. Ze begon zich zorgen te maken en vroeg om gebed. 

Tanja (vrouw van de dominee) schreef zijn naam op om voor hem straks te bidden. Opeens begon er n geroezemoes in de groep,  handen gingen omhoog..: Schrijf alsjeblieft ook mijn zoon op, ...Bid alsjeblieft ook voor mijn man, ...Mijn broer zit ook aan t front... de lijst namen werd langer en langer. En niemand,  gelovig of ongelovig liet de 'kans' voorbij gaan,  of vond het niet nodig. Iedereen begreep dat dit nu ons enige 'wapen' is. Zo gingen we in gebed!

- De strijd is hevig en gaat door. De laatste dagen hoor ik het van verschillende betrouwbare bronnen,  kennissen,  gelovigen.. soldaten proberen berichten naar fam of vrienden te sturen en vragen om gebed. Of kunnen dus geen bericht laten horen (zoals hierboven), ook dat geeft onrust en reden tot gebed. Laten we hen 'brengen' bij de God Die hoort!

'Tot Wie zullen wij anders heengaan?!'

Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 202: Wat een geweld en haat... maar haat zal nooit winnen!

Afbeelding
 Beste allemaal! Opnieuw liggen er bewogen dagen achter ons  - Als eerste vandaag... zo'n groot schalige aanval, alarm over heel Oekraïne, weer zoveel kapot, zoveel doden.... Maar gelukkig ook zoveel uit de lucht geschoten. Het was vandaag als n regen van drones en raketten.. wat n geweld, wat n haat.. maar haat zal nooit winnen! - Vervolgens zijn er goede bekenden opgepakt. Als vrienden hadden ze hier in Beregovo van t weekend geholpen met het plaatsen van n dak. Nu waren ze weer terug naar huis (regio Kiev) en werden hier 1,5 uur vandaan aangehouden en gelijk mee genomen naar t legerkantoor. Volgens de regels hadden ze alleen n oproep aan de jongens mogen geven waarmee ze vervolgens in eigen provincie naar het legerkantoor zouden moeten, en de procedure ingaan. Nu was er geen mogelijkheid voor afscheid van t thuisfront, die zaten juist te wachten dat ze thuis zouden komen. Telefoons werden afgenomen, na n nacht op t legerkantoor werden ze afgevoerd in n geblindeerde bus...na...
Meer lezen