Blog 105: Dienen bij de gaarkeuken...
Beste allemaal!
- De bevrijding van veel plaatsen geeft vreugde! Tegelijk brengt de bevrijding aan het licht wat er in de donkere maanden heeft plaats gevonden.... Wat n verschrikkingen komen boven uit Izum... en hoeveel is er nog bedekt...
- Deze week heb ik zelf wat extra in de kerk, bij de gaarkeuken gewerkt. De opslag van etenswaren ed was zo'n rommel geworden door al het gebruik. Bovendien zijn het de 2 zondagsschool lokalen die nu al ruim n half jaar als opslag gebruikt worden. Tot nog toe hielden we de zondagsschool buiten, maar nu we echt herfst weer krijgen is dat ook geen optie meer. Daarom had k besloten eens flinke ontruiming te gaan houden in de opslag; fijn voor t keukenpersoneel dat ze meer overzicht hebben, en fijn als ik (n gedeelte van) n klaslokaal vrij kan maken voor de zondagsschool. Na 2 dagen hard werken, hebben we n prachtig resultaat!
- Hierdoor maak je t 'gaarkeuken-leven', weer even van dichterbij mee. Ieder heeft zijn of haar eigen taak. De dominee is aanspreekpunt voor veel mensen met n vraag over woonruimte, of op geestelijk gebied. Tante Luba is hoofdkok, tante Ala neemt de zwervers en andere armen voor haar rekening, n ander vult de potten van mensen die eten mee naar huis nemen, n ander doet de vaat, enz.
Wasja's taak is oa inkopen doen van verse producten, vervolgens savonds gaan we vaak naar de kerk om de was op te hangen die dan klaar is, eten wat intussen afgekoeld is in de koelkast te zetten, schillen naar n omaatje uit de kerk brengen die geiten heeft en de rest van t afval naar de vuilnis.
Maar overdag is hij vooral te vinden in de hal van de kerk bij t koffieautomaat om iedereen van n lekker bakkie te voorzien. Mensen komen om te eten, maar niet minder voor t bakje koffie. Zo is er n Hongaarse man, arm gekleed, Wasja probeert in z'n beste Hongaars n praatje met m te maken en nodigt hem uit voor de kerkdienst die die avond juist in t Hongaars zal zijn.
Vervolgens komt er n man in n rolstoel. Deze man woont in n stenen gebouwtje op de begraafplaats. Hij kon niet lopen en lag altijd op bed, tot Wasja vorig jaar n rolstoel voor m had geregeld. Nu komt hij dagelijks in de gaarkeuken. Wasja grapt tegen hem: Nee Sabby, geen koffie vandaag. De ogen van de man lachen, blij dat iemand m bij z'n naam noemt, n geintje met m maakt.
Even later staat er n vermoeide vrouw met n hopeloze uitdrukking op d'r gezicht. Nog voor Wasja kan vragen of ze melk en suiker wil, zegt ze: Wil je voor me bidden? Voor m'n situatie..
'Je mag t ook zelf in eigen woorden bidden ' Nee, bid jij alsjeblieft. En, terwijl t koffiezetapparaat hort, buigen 2 mensen hun hoofd en roepen de Heere aan, Die alles ziet en alles hoort.
k Vond het bijzonder dat k nu van deze momenten getuigen kon zijn, had bijna n foto willen maken, maar vond dat toch niet zo gepast.
- Bid alsjeblieft mee voor al deze mensen aan de onderkant van de samenleving...ze komen!, verschillenden zelfs naar de diensten, maar alleen God kan hun harten openen en hun leven veranderen...
Gezegende zondag allemaal!
