Blog 108: Vluchtelingen
Beste allemaal!
- Vluchtelingen in Ned hebben het beter dan hier... ook hier hebben ze 'recht' op n bijdrage, maar daar probeert het kantoor graag onderuit te komen, of slechts minimaal uit te betalen. Het volgende verhaal geeft n illustratie:
- Het blijft je blij maken als je hoort hoe dankbaar mensen zijn voor de gaarkeuken.
Zo was er Anna. Na haar vlucht naar het westen moest ze zich veel dingen ontzeggen, oa medicijnen! Ze kon het niet meer betalen...
Maar sinds ze van de gaarkeuken hoorde en bij ons komt eten, kon ze beetje bij beetje geld uitsparen om weer medicijnen ed te kopen. Ze was zo blij en dankbaar dat ze van haar spaargeld ook wat thee had gekocht, wat ze blij in de keuken kwam brengen: 'omdat ik zo dankbaar ben dat ik bij jullie kan eten, en zo geld kan uitsparen, wil ik jullie ook graag wat geven '. Zo lief!!
- n Ander vluchtelingen gezinnetje kwam voor t volgende probleem. Ze hadden eerst bij iemand ingewoond, toen in n kerk gebivakkeerd, toen mochten ze n tijdje in n kindertehuis wonen...wat hadden ze behoefte aan n eigen plekje! En toen, eindelijk, konden we hen dat bieden. Dit weekend mochten Wasja en ik hen naar 'hun nieuwe ' flatje brengen, (met slechts 2 dozen en 2 tasjes bagage, dat was alles!!) wat n vreugde!
Maar die vreugde werd snel getemperd toen bleek dat het slot niet meer mee wilde werken...we hebben 2 uur in het koude portaal staan wurmen, tot we uiteindelijk de deur met geweld hebben moeten openbreken....
Gelukkig kon hij van binnen nog dicht. Maar niet meer van buiten, dus konden ze niet beiden weg...en..wat n groter probleem was: er moest n nieuwe deur met sloten gekocht worden...waar haalden ze dat geld vandaan? Wat is het dan fijn dat we n potje voor vluchtelingen hulp hebben! Gisteren deur gekocht, vandaag gezet.. wat n blijdschap!!
3 dagen heeft Kristine (zij is onze nieuwe collega) niet kunnen werken. Morgen hoopt ze er weer te zijn!!
- Naast eten en n vriendelijk woord, zijn er ook andere dingen waar mensen eigenlijk echt behoefte aan hebben. Wat kan schone kleding of n douche n 'ander mens' van je maken!
Zo had tante Ala de gewoonte om na haar dienst in de gaarkeuken wat eten mee te nemen voor jongeren die vlak bij haar in n getto wonen, aan de buitenrand van Beregovo. Vervolgens bracht ze hen ook af en toe kleding uit de opslag. 2 Jongens, Roman en Thimotheus, gingen steeds meer aan haar hechten. De schone kleren gaven hen behoefte om zelf schoon te zijn. Maar in hun getto is geen stromend water, laat staan warm water. Ze vroegen of ze bij tante Ala mochten douchen. Dat vonden ze natuurlijk geweldig! Maar ook gewoon in haar aanwezigheid zijn, haar liefde, vrolijkheid en daarbij dat ze niet over God kan zwijgen...ze wilden eigenlijk niet meer bij haar weg: ' het is zo goed om bij u te zijn'.
Toen ze n volgende keer weer bij hen kwam, hadden ze zich (waar dan ook) gewassen!, waren dus de waarde daarvan gaan zien/voelen, hadden de nieuwe kleren aangedaan die ze hen gegeven had, en...ze hadden deodorant op!!! De lach van tante Ala schaterde heerlijk toen ze dit vertelde; 'Kun je je voorstellen?! Ze wilden zelfs lekker ruiken!!!'
En dan woon je al jaren in n getto waar je nooit normaal kon wassen... prachtig toch?!
