Blog 138: Vele getuigenissen!
Beste allemaal!
- Wat is het heerlijk om in de kerk te zijn, rondom Gods Woord en met elkaar als broeders en zusters!
Op woensdag hebben we altijd eind van de middag bidstond.
We lazen Gelaten 6:7-10, vers 9 zegt: 'En laten wij niet moe worden goed te doen, want te zijner tijd zullen wij oogsten, als wij het niet opgeven.' Zo bemoedigend! Vooral als we af en toe al de vervulling van deze belofte mogen zien!
- Vervolgens werden er veel getuigenissen gedeeld, hoe God aan het werk is!
Een broeder die gesteld is over wat kleine kerken in de dorpjes om ons heen vertelde dat velen naar Hongarije zijn getrokken, maar dat de kerken toch weer vol zitten. En niet eens zo zeer met vluchtelingen als wel met mensen uit de dorpen! Net als bij ons; kregen we mensen eerst met geen mogelijkheid naar de kerk, nu komen ze zelf!
Een andere voorganger vertelde eerlijk dat hij op n zondag ochtend maar thuis wilde blijven, er was toch niemand, iedereen was de grens over. Zou hij alleen voor z'n eigen vrouw moeten preken? Toen hij toch de kerk binnen stapte zat de zaal vol! Verbaasd vroeg hij aan de dorpsmensen die nu opeens gekomen waren, wat ze hier deden: ja, nu moeten we bidden, nu moeten we in de kerk zijn!
De oorlog drijft mensen letterlijk naar de kerk...
- Maar niet alleen de oorlog, ook ons handelen als christenen, is zo belangrijk!
Zo kregen we getuigenissen van 2 vrouwen. De ene vluchtelinge was (mede) tot geloof gekomen omdat ze van n zuster uit de kerk 2 nieuwe (!) handdoeken had gekregen. Dit had haar zo verbaasd /goed gedaan. De andere vluchtelinge had hetzelfde nadat ze n matras had gekregen... Soms zijn het zulke kleine dingen, die mensen de drempel naar de kerk over helpen.
- Vandaag was n dominee uit Charkov in ons midden.
Hij was eerst ook gevlucht, en velen van zijn gemeente, maar toen hij kort geleden terugkeerde, zat de kerk bomvol, nieuwe mensen!! Wat heerlijk om daar weer te mogen preken! Na de dienst kwam er iemand naar hem toe (ook nieuw, wist kennelijk niet dat hij hier ds was) die zei: fijn dat u er was hoor, u moet nog maar eens komen 😉
- Ja geestelijk gezien is het n rijke tijd! Wat hebben we hier lang om gebeden...
Tegelijk is het zo'n harde realiteit als de laatste dagen het alarm bijna constant af gaat... het blijft maar door gaan! En dan zijn we hier waarschijnlijk wel veilig, maar als je denkt aan de steden die onder vuur liggen, aan de mensen daar, aan de soldaten... dan stijgt er telkens een gebed omhoog 'alstublieft Heere, stop het, hoe lang nog...?!'
