Blog 164: Laat ons verheugd Hem roemen die ons blijdschap geeft!

 Beste allemaal!

- Soms zijn er van die gebeurtenissen of dagen die zo heerlijk,  zo rijk zijn, dat t niet in woorden uit te drukken is. Toch ga ik het proberen,  want zondag was zo'n dag: 

- We vierden dankdag,  Oogstfeest. Ieder kon zaterdag alvast in komen leveren wat t land hem opgebracht had; groenten, fruit... we legden alles op 'het altaar van dank' een tafel voorin de kerk die we zo mooi versierden. Heel de zaterdag waren we druk met eten koken,  aardappels schillen, taarten bakken, aanvegen, opruimen enz.

Toen brak de zondag aan. We hadden stralend weer en mochten God danken voor alles was Hij gaf. In het bijzonder dankten 3 voorgangers voor de basisgaven van water, brood en t Woord van God (levend Water en Brood!). Na de dienst genoten we allemaal van de  maaltijd. "Voor al Uw goede gaven Heer' zij U de dank en eer!"

- Maar de grootste gave  was wel de geestelijke oogst! Nadat met Pinksteren (het feest van de eerstelingen!) 8 mensen werden toegevoegd tot de gemeente,  werden nu opnieuw 6 mensen gedoopt!

Wat n Vrucht op het 'eenvoudige werk' van mensen dagelijks eten geven en uit Gods Woord vertellen! 5 van hen waren vluchtelingen...wat waren ze dankbaar dat God hen hier gebracht heeft,  niet toevallig! Hier mochten ze Hem leren kennen,  Zijn Woord en... zichzelf. Met hun zonden mochten ze tot Christus vluchten en gered worden. Ja God doet alle dingen medewerken ten goede, zelfs de oorlog!

De 6de dopeling kwam uit 'de tent', waar de plaatselijke armen eten. De tent waar armen en verslaafden elkaar soms letterlijk de tent uit scholden, waar we ervoeren dat de geesten van de boze druk aan t werk waren...en toch wint ook daar de Geest van God!! God zij dank!!

En zo werden deze 6 mensen gedoopt,  wat n feest en een getuigenis van Gods Werk dat doorgaat. En intussen  verzamelt zich al weer een derde groep voor doopcatechese....!!

Je ziet het, hoort het, ervaart het en toch is het te groot, je kan t niet vatten, alleen opnieuw van zingen: "Voor al Uw goede Gaven Heer' zij U de dank en eer!"

- Tegelijk is er ook verdriet en moeite... Gisteren is er een jonge broeder overleden uit n andere kerkelijke gemeente hier in Beregovo,  46 jaar. Hij laat een vrouw en 5 kinderen achter. En toch hadden we zo voor hem gebeden toen hij ziek werd...Het gebed werd niet verhoord.

Op hetzelfde moment zijn er voor een vrouw bij ons op de bidstond wél gebeden verhoord. Ze is nog nieuw, nog niet tot een keuze gekomen,  maar wel heel geïnteresseerd geraakt. En nu ziet ze dat het gebed helpt! 2 weken geleden hadden we op haar verzoek gebeden voor haar dochter die geen contact meer met haar wilde en voor een vriendin die erg ziek was.

Na het gebed is de vriendin beter geworden,  en heeft haar dochter weer contact gezocht. Dit heeft het beginnende geloof van deze vrouw zo versterkt, onderstreept hoe Groot en Goed God is...

Is het daarom dat God, net als in de Bijbelse tijd, meer wonderen lijkt te doen onder jonge gelovigen, dan in 'gesettelde' gemeenten?!

Ik weet het niet, wel weet ik dat God wijzer is dan wij, en wat Hij doet is goed! Dat staat vast en dat geeft rust.

We bidden voor de vrouw en 5 kinderen die morgen aan t graf moeten staan. Hij heeft beloofd: 'Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht, Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht'. En wat Hij beloofd doet Hij!!