Blog 169: Je hart breekt! Schrijnende situaties bij jong en oud.

 Beste allemaal!

- oorlog is vreselijk, er sneuvelen zoveel jonge mannen..., zoveel kinderen raken hun vader kwijt, zoveel vrouwen hun man of zoon... wanneer komt er een einde aan?!

En daarnaast lijdt een groot deel van de bevolking. Hier zien we het vooral onder de armen. De grootste risico groepen zijn de oudjes en kinderen. Deze week werd ik met beiden geconfronteerd. 

- Als eersten de oudjes. Hun leven lang zich voor hun kinderen ingezet, nu zijn die 'vrolijk' de grens over en ouwe oma 'verpietert' hier. Zo zitten er velen in het bejaardenhuis van onze kerk, fijn dat ze daar nu toch liefde en aandacht krijgen! Bij ons tegenover woont baboeska, bijna 92! Heeft de 2de WO overleefd en nu dit...Bij haar woont haar kleinzoon, maar die is vaak dronken... Zondag kwam ze ons om eten vragen. Wasja gaf haar wat, en kwam weer binnen en toen hoorden we hard geroep en geklaag. Wasja rent naar buiten...baboeska is gestruikeld, gevallen,  arm gebroken... we bellen de ambulance,  maar dat duurt wel ff. Intussen zit ze dapper op straat,  met kaars rechte rug: "Anja, breng me alsjeblieft naar huis, ik wil nergens heen, hier, doe de poort maar open", en ze houdt in haar bebloede hand de sleutel... Ach arme oma, ze moet toch echt mee naar t ziekenhuis,  en vervolgens 2 operaties ondergaan....

Op afstand bidden we mee!

- De tweede groep kwetsbaren zijn kinderen,  met name weeskinderen. Dat aantal neemt nu door de oorlog dramatisch toe...

Gisteren had ik het voorrecht met 1 van de andere Ned meiden hier, mee te lopen in het kindertehuis waar ze werkt/dient. Zo goed om eens van dichtbij mee te maken...wat n leed... maanden, jaren tussen dezelfde 4 muren, geen kus van mama, geen aanmoediging van papa, alleen maar allerlei groepsleidsters en zusters die je eten voor zetten,  verschonen en op bed leggen,  de een beter gemutst dan de ander. Om dan nog maar niet te spreken van de 'gehandicapte' kinderen die 24/7 in hun ledikantje zitten,  liggen,  hangen... omdat ze 'niet gewoon zijn, iets mankeren'..ja! Wie zou er in zo'n kindertehuis normaal blijven en niet 'iets gaan mankeren'?! Juist deze kinderen probeert onze Nederlandse er dus even uit te krijgen. 

Gisteren gingen we met ze wandelen,  n meisje van 3 die nog niet kan lopen...(wat wil je als je alleen maar in je ledikantje ligt?!) Een meisje van 4 die nog niets zegt, alleen maar (baby-)geluidjes maakt...(wat wil je als ze je niet als 'vol' aanzien en niet leren praten?!). Wat heerlijk om hen liefde te geven,  de buitenlucht met ze in te gaan, een glimlach op hun gezicht te zien komen en dan uiteindelijk zelfs een schaterlachje te horen!

Wat vreselijk om ze weer achter te moeten laten... We bidden dat ze (bv via adoptie) een huis krijgen! Een thuis!



Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 229: Verschrikking en Verbinding...

Afbeelding
 Beste allemaal, - Met 1 juni gaat hier de zomer in. En alsof het weer op de kalender wachtte, is de koude, regenachtige meimaand met 1 nacht vervangen door een heerlijk warme, zomerse juni maand. Heel! Fijn! Veel oogst was verloren gegaan omdat veel van wat gepoot en gezaaid was verloren is gegaan door de vorst in mei... Nu begint alles gelukkig goed te groeien! Ook het gras en onkruid 🙈 dus werk genoeg, maar we zijn er dankbaar voor! - Op deze zelfde 1 juni werd door Oekraïne een grote slag geslagen: Bij de speciale operatie "Spinnenweb", werden door de SBU 41 Russische strategische vliegtuigen geraakt. Deze operatie werd meer dan anderhalf jaar voorbereid. En het is bijzonder dat ze zo terug konden slaan, zonder dat daar mensen bij om kwamen, echt n puur gevechts doel. De vijand wilde dit natuurlijk echter geen 'terug slaan' noemen, maar zag het als een (beginnende) aanval waarop ze zo nodig zouden moeten reageren 😢 En dat gebeurt dus deze week. Het is verschrikk...
Meer lezen