Blog 182: 24-1-2024, 700 dagen oorlog

 Beste allemaal,

- vandaag 700 dagen oorlog... Wat n verdriet, rouw, gewonden, doden, vernietiging, angst, stress... Niet op te noemen! 

Gisteren ochtend werd ik weer wakker van het luchtalarm. En soms denk je opeens: hoe lang blijft het voor onze regio nog 'veilig'?!

Charkiv is gisteren 3 keer aangevallen! Niet op militaire doelen, 'gewoon' op flats, n onderwijsinstelling, het centrum...met alweer zoveel doden en gewonden ... Een man werd onder het puin vandaan gehaald, fijn! Maar hij wist dat zijn vrouw en kind er onder bedolven lagen...

Het leed is niet te beschrijven!

- In deze tijd behandelen we op de bidstond met de vrouwen uit de gemeente het boek Nehemia: muren in puin, poorten verbrand. Nehemia doet schuldbelijdenis en bid. Er zitten zoveel lessen in dit boek dat we er met elkaar heel blij mee zijn elke week verder te mogen leren van Nehemia, die bid tot zijn God Die hij kent als Trouw aan Zijn Woord en beloften. Dat geeft vrijmoedigheid en hoop!

- Ook de kinderen raakt het diep. Op de zondagsschool vraag ik hen altijd waar we voor zullen bidden. 'dat de oorlog stopt' is gebedspunt nummer 1, dan volgen punten als : dat God papa bewaard aan het front, of: dat papa niet meegenomen wordt door t leger kantoor om te moeten vechten....

Wat was het fijn om afgelopen zondag, nav het verhaal van Jezus' vlucht naar Egypte, met hen te praten over: ' waar ben je veilig?!'

We leerden ps 91:2 ‭‭Ik zeg tegen de HEERE: Mijn Toevlucht en mijn Burcht, mijn God, op Wie ik vertrouw!

Eerst heb ik de Oekraïense kinderen, tijdens de eerste dienst. Daarna de Hongaarse kinderen, tijdens de dienst voor de plaatselijke armen. Ik hou van deze 'eenvoudige kinderen', die vaak n vloer met zand en modder achter laten. Ze zingen vol overgave! En ook de tekst werd met groot enthousiasme en gebaren er ingestampt en opgezegd. En de tekst van zondag was in t Hongaars bijna nog mooier: op Wie ik vertrouw - is vertaald als: in Wie ik zeker ben! Zeker, veilig! Ik hoop dat ze m nog eens voor zichzelf herhalen als vader en/of moeder dronken is...🙏






Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen