Blog 184: 'De HEER verlost en spaart'

 Beste allemaal!

- Graag wil ik een getuigenis met jullie delen van t afgelopen weekend.

Zaterdag morgen sprak onze dominee met een vluchtelinge. Ze was verbaasd over al het werk dat zo'n kleine gemeente mag verrichten. En zei oa.: "Dit geeft vast ook geestelijke strijd. De boze zal niet blij zijn met zoveel Evangelisatiewerk. En jullie, zeker als dominees echtpaar, zullen dan ook wel aanvallen ervaren ". Alsof het een voorspelling was...

sMiddags moesten Walik en Tanja (dominee en zn vrouw) naar Chust, een stad hier zo'n  65 km vandaan. Zij tweeën, en nog 5 meiden van het koor. Onderweg zagen ze dat op verschillende plekken langs de weg wateroverlast was. Het water in de rivieren staat hoog en breekt op sommige plaatsen door, of komt over de dammen heen. 

Toen ze savonds terug reden was er op nog meer plaatsen het water gestegen, en n weg afgezet. Zo moesten ze omrijden en kwamen op n onbekende weg. Ook hier lag wat water op t wegdek, maar dat heb je bij sterke regenval ook wel eens. De weg bleek echter heel slecht. Onverwacht kwamen ze vast te zitten in n diepe kuil en het water steeg en steeg. Walik zag de plek waar de dijk het begeven had... Het water kwam in de auto, het hele automatische systeem viel natuurlijk uit, was nat/onder water, de deuren konden niet meer open.. ook in de auto steeg het water. Wat moesten ze doen? In het dak van hun auto zat een luik en wonder boven wonder werkte/reageerde dat knopje wel!! Het luik ging open! Ze konden er uit!

Wadend door het water gingen ze naar n hoger gelegen, droog stukje land. Tot hun borstkast waren ze compleet nat, Walik zelfs helemaal, omdat hij nog n keer uitgleed. Nacht, donker, nat en koud, in 'the middel of nowhere'. Waliks telefoon had het begeven, Tanja had m droog kunnen houden.

Ze belden t alarm, maar konden moeilijk uitleggen waar ze waren. Eindelijk kwam er n brandweerwagen, maar ook die verzakte in het water. Hun eigen auto zagen ze intussen compleet onder water verdwijnen...zo snel steeg het water.

Ze belden verder, broeders in de buurt... Het duurde en duurde, en daar stonden ze alle 7 kletsnat in de kou!!

Als gemeente waren we in gebed!!

Na 2 uur konden ze eindelijk opgehaald worden, in warme dekens, en naar huis....

God heeft ons gebed gehoord! Niemand is ziek geworden!! Ongelooflijk! Geen longontsteking of wat ook, na zo lang nat in die koude nacht te hebben gestaan...

De auto is er uit getrokken en zal bekeken worden.

Zondagmorgen mochten Walik en Tanja gezond en wel getuigen van Gods bewarende Hand!!