Blog 210: Extra koken voor Bene

 Beste allemaal!

Nieuwe ontwikkelingen.

- de laatste keer schreef ik jullie dat we n vakantie Bijbel club in Bene hebben gehouden, n dorpje hier ong. 10 km vandaan. We begonnen elk programma met n maaltijd omdat er veel kinderen uit arme gezinnen kwamen. Het hele gebeuren heeft ons tot nadenken gezet. Deze kinderen hebben eten, onderwijs en hulp nodig. Wat kunnen we doen?! We zijn in gesprek gegaan met de dominee en zn vrouw van die gemeente. En hebben besloten om elke dag dat de gaarkeuken open is, ook eten naar Bene te brengen. De dominee en zijn vrouw zijn er dan voor de kinderen om dat eten te geven en vervolgens te helpen met huiswerk en daarnaast een lied, knutsel werkje, Bijbelverhaal en/of gebed met elkaar. Dat is een mooie, maar ook extra taak voor dit echtpaar en ik wil jullie vragen voor hen en de kinderen te bidden. Maar ook voor de gaarkeuken is dit een uitbreiding. Nog eens zo'n 50 maaltijden extra, nog n extra pan, nog iets vroeger op... Bid alsjeblieft dus ook voor onze kokkin tante Luba.

- Ook op de sadik ontwikkelen we verder. Deze week hebben we n team over de vloer uit het 'inclusief centrum' waar k jullie begin oktober over schreef. Een logopedist, een orthopedist en psycholoog zijn er om al onze kinderen te 'checken'. Heel fijn! Ook de ouders waren er erg blij mee. Ze worden gescreend op uitspraak van letters, woordenkennis, logisch denken maar ook hun ruggenwervel, voetjes, schouders, houding,enz. Het deed me denken aan de schooldokter van vroeger en de spraakjuf 😉 Met de resultaten kunnen we in de klas aan de slag, en bij grotere 'afwijkingen' kunnen we hen doorverwijzen. Heel waardevol!




Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen