Blog 211: 1000 dagen oorlog...

 Beste allemaal,

Het zijn weer intensieve weken. Ik weet niet of t hier nog wel eens rustig of gewoon kan zijn....

- Sinds afgelopen zondag zijn er weer enorme aanvallen gedaan op Sumi en Odessa. Vreselijke beelden, verhalen... Maar het komt pas echt dichtbij als we woensdag op de bidstond in de kerk om de tafel zitten en mensen (vluchtelingen) vertellen dat het hun kennissen zijn, n zoon van n geliefde zuster is overleden, de kinderen van je klasgenoten... Eén vrouw kon er bijna niet over praten, en toch wilde ze haar gebedsnood delen...ze sprak met gesloten ogen. Hoelang nog Heere?!

Door het hele land herdachten we dinsdag dat de oorlog al 1000 dagen duurt...!! Zoveel dood en verderf, rouw en verdriet...

- Wat blijft het dan bijzonder dat broeders en zusters van over de grenzen hulp blijven geven; gebed, financiën, producten, transporten, letterlijk naast ons staan!

Afgelopen week weer 2 transporten uit Nederland! Zo fijn elkaar even te zien, spreken, bij te praten... En toen was er juist zondag vroeg in de morgen een verdwaalde (?!) raket hier in de provincie neer gekomen, op 17 km afstand van onze stad... Dat zet aan het denken. Heerlijk dat het zondag was en we mochten horen van en schuilen bij 'de Vredevorst'!

- Vandaag was er weer n enorme mobilisatie druk in de stad. Vaders kwamen hun kinderen niet ophalen van de sadik, dus werden moeders van hun werk geroepen, of oma of buurvrouw ingeschakeld.... Een broeder uit de kerk werd opgepakt. Moest mee naar t leger kantoor. Gelukkig was hij pas geweest, en had n briefje van 'uitstel' ivm gezondheid . Ze lieten hem gaan. In de kerk gekomen deed hij z'n verhaal en Wasja zou precies brood gaan halen voor de gaarkeuken. Opzich net om de hoek, maar...hij vroeg of de bewuste broeder het wilde doen. En inderdaad werd hij weer aangehouden op dat korte stukje. Gelukkig kon hij zeggen dat hij net geweest was. God zij dank was Wasja niet gegaan. Even later stond Wasja op het kerkplein honderden porsjes eten te geven aan de armen, toen hij gebeld werd: "alle mannen die in de kerk zijn: naar huis óf verstoppen in de kerk." Wasja werd door de domineesvrouw waargenomen en verschuilde zich op de bovenverdieping. Inderdaad bleek de kerk door de geheime dienst in de gaten gehouden te worden.... Nu is hij net veilig thuis gekomen. God zij dank!!!

- Tussen dit alles gaat het 'gewone sadik leven voor de kinderen' door. We werken deze weken over de brandweer en vandaag stond een bezoek aan de brandweer op het programma. Wát was dat leuk!! De kinderen mochten van alles zien, vasthouden, proberen.... Het was een ochtend om niet meer te vergeten!




Populaire posts van deze blog

Blog 221: Het lijkt wel een droom...

Afbeelding
 Beste allemaal, - En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Teg...
Meer lezen

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen