Blog 219: De grootste vijand...
Beste allemaal!
- Ondanks het leed en verdriet in ons land, willen we de kinderen graag een goede kindertijd geven. Natuurlijk horen ze het luchtalarm, zien ze soms vreselijke beelden voorbij komen, en eerlijk is eerlijk, als je 3, 4 of 5 jaar bent en het is al 3 jaar oorlog... dan weet je niet beter dan dat t altijd oorlog is.... Op de sadik proberen we ze toch een fijne kindertijd te geven. Lekker buiten spelen, leren, lachen, zingen, werkjes maken... we werken nu over de bakker. Dat is een leuk én lekker thema. Daar hoort bij: een schort maken, een bakkersmuts, zelf koekjes bakken èn een bezoek aan de echte bakker. Dat deden we met de oudste groep. Wat hebben ze genoten! Wat was het leuk! Ze mochten zelf krakelingen bestrooien met sesamzaadjes en kaas. Vol nieuwe ervaringen, én met je warme krakeling, gingen we weer terug naar school.
- Ja vreugde geven, dingen leren, liefde geven...het is allemaal heel belangrijk voor de kinderen. Toch hoorden we vandaag in het Bijbelverhaal: één ding is nodig! Één ding is het belangrijkste: luisteren naar Gods Woord! Wat wil je dat graag de kinderen inprenten, en tegelijk voel je je daarin tekort schieten. Zondag hoorden we n preek over de geestelijke strijd. En dat het zo belangrijk is om het kinderen al zo vroeg mogelijk te leren, wie onze grootste vijand is, en waar die strijd plaats vindt. De volgende morgen mocht ik het Bijbelverhaal doen over de rijke jongeling, en bedacht dat het daar ook om geestelijke strijd gaat. Dus ik besloot de inleiding daarmee te beginnen, die twee vragen.. Je probeert het wel door te geven, maar komt het ook over, wéten ze het wel. Maandag morgen vroeg ik ze dus als eerste wie onze grootste vijand is. (Ik dacht: straks zeggen ze nog: rusland 🙈) Vol overtuiging antwoorden ze: de duivel. Heel goed, en waar vindt de strijd plaats, waar vecht hij met ons? 'in je hartje' zei een meisje zonder twijfel, en de anderen knikten hard mee. Wat was ik blij en dankbaar dat ze dit toch zo goed weten, dat het over gekomen is! Het verhaal van de rijke jongeling kwam toen heel goed binnen...ja, dat herkenden ze, die strijd/verschillende stemmetjes in je hart: vooral doen wat jíj leuk vindt hoor/ maar de Heere weet het beter wat goed is... De oudste jongen zat met tranen in zn ogen toen de rijke jongeling zich toch omdraaide en naar huis ging, naar zijn rijke spullen.... Dan blijft er dankbaarheid en gebed over: Heere zegen Uw Woord!
