Blog 221: Het lijkt wel een droom...

 Beste allemaal,

- En dan zit mn weekje Ned er opeens al weer op. Dat gaat snel! Het lijkt wel n droom... En toch heb ik hele mooie, goede, rijke dagen gehad, waar ik God en jullie (fam., vrienden en gemeente) érg dankbaar voor ben!! Natuurlijk hadden we gehoopt met z'n tweeën te komen. Maar toen Wasja op het laatste moment het land niet bleek uit te mogen, stimuleerde hij me om toch alleen te gaan. Het was erg jammer, vooral voor hem! Wat had hij er naar uit gekeken om even zonder de druk en spanning van hier te kunnen zijn. Toch was het fijn dat ik de Tfc-vergadering live mee kon maken, een presentatie mocht geven met n mooie opkomst, vrienden en gemeenteleden mocht ontmoeten en vooral (daar kwam ik voor!) het 50 jarig huwelijksjubileum van onze ouders kon vieren, temidden van de familie. Wat een mooie, rijke dag was dat! Wat een Zegen!! En daarnaast genoot ik natuurlijk stiekum van de Ned wegen, lekker fietsen zonder hobbelweg, Ned praten, Ned gewoontes, Ned kerkdienst, enz! Tegelijk ben ik heel blij en dankbaar dat ik nu weer veilig bij mn lieve man ben!!

- De volgende dag hadden we gelijk weer, zoals altijd op donderdag middag, als de kinderen slapen, teamvergadering. We bespreken lessen, of het thema van de komende weken, of zorgen rond kinderen, en sluiten af met kringgebed. Regelmatig deel ik ook n tekst die me aansprak, om ze te bemoedigen bv. Bijzonder vind ik het om te merken dat ze dat gaan overnemen. Eén van mn collega s had n zware tijd gehad (ziekte van zichzelf, bij de kinderen, een ongeluk, geld gebrek, spanning...) en was afgelopen week bemoedigd door Job 5:18 'Want Hij doet smart aan én Hij verbindt; Hij verwondt én Zijn handen genezen.' Ze dacht: hoeveel kan er nog bij komen, de tegenslagen bleven maar door gaan. En toen dacht ze aan Job...de ene boodschapper was nog niet uitgesproken of de volgende kwam al weer met een slechte tijding..zo ging ze lezen in Job, en vond dit vers..als Hij smart aandoet, geneest Hij ook. Troost in veel lijden. Zo mogen we naast elkaar staan, met elkaar meeleven, en elkaar weer bemoedigen!

- En wees eerlijk...een bemoediging kunnen we allemaal wel gebruiken. De gesprekken die door 'wereldleiders' gehouden worden zijn schokkend! Eerlijkheid en respect is ver te zoeken. De aanvallen waren vannacht weer massaal en verwoestend... Vrede is nog steeds ver te zoeken. Heere...! Onze hoop is alleen op U!!

- Morgen is het 8 Maart. Vrouwendag! Hier n belangrijk feest. De kinderen hebben de hele week er over gepraat, gewerkt, liedjes geleerd (over oma en mama) en natuurlijk mooie bloemen kaarten en kransen gemaakt die ze vanmiddag trots mee naar huis mochten nemen om morgen te geven. Voor wie er nog niet aan gedacht had: zet morgen maar eens je moeder, een vriendin, je vrouw..in het zonnetje. Er komt elke dag best veel op vrouwen-schouders neer....😉



Populaire posts van deze blog

Blog 226: Klusploeg in actie: 'de handen uit de mouwen...'

Afbeelding
 Beste allemaal! - In Nederland hebben de meesten vakantie dankzij verschillende feestdagen. Hier werken we, op n paar Paasdagen na, gewoon door. Ook hier waren feestdagen: 1 mei dag van de arbeid, 8 mei Bevrijdingsdag... Maar alles wat nog aan de Sovjet tijd herinnerd is afgeschaft, en zowieso worden er in n land in staat van oorlog geen feestdagen gehouden... Dat betekent dat we met de kinderen elke dag mogen nadenken over de mooie verhalen van na Pasen: de Emmaüs gangers, Thomas, Petrus hebt gij Mij lief... Gouden momenten!! En daarnaast genieten we van het prachtige weer en spelen dus veel buiten. - Dankzij de vakantie in Nederland is er afgelopen week een klusgroep naar ons afgereisd om te helpen. Het was een grote groep en ze verdeelden zich elke dag over 2 projecten:  - 1 - de aanbouw van het huis van Sasja en Nika (Evangelist in het dorpje Bene, hier zo'n 12 km vandaan, n gezin van 9 kinderen, waarvan 4 pleegkinderen. Zie blog 210 van nov.) De overheid dreigde de pleeg...
Meer lezen

Blog 187: Een week van verdriet en zegeningen!

Afbeelding
 Beste allemaal, - vorige week schreef ik jullie over 'ook groene blaadjes vallen'. Eigenlijk bedoelde ik toen, kleine, jonge, lichtgroene blaadjes. Niet wetend dat er nu een mooi volgroeid groen blad zou 'vallen'...48 jaar. Niet 'ergens onder het puin van de oorlog in Oekraïne', maar in Nederland, in de groep van m'n geliefde vriendinnen... Dienen in Oekraïne houd ook in dat je ver bij familie en vrienden vandaan zit. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig kan de techniek tegenwoordig veel, en hebben we elkaar regelmatig kunnen 'spreken'. Toen ik hoorde dat het hard achteruit ging, wilde ik haar toch nog graag ontmoeten.  En ik kon direct naar Nederland, last-minute ticket, en binnen 24 uur stond ik op Ned bodem. Heel sterk besefte ik opeens hoe bevoorrecht ik ben met jullie als sponsors. Ik hoefde niet eerst af te wegen of we daar het geld wel voor hadden. Dankzij jullie hebben we niet alleen eten en drinken, maar kan ik me ook 'zomaar even een...
Meer lezen