Blog 237: De wonderlijke andere kant van de vreselijke 'oorlogs-medaille'

 Beste allemaal,

- Deze week zijn er opnieuw enkele broeders uit de broeder raad richting het front gereden om als legerpredikant te dienen. Bij regelmaat gaan er telkens een paar broeders een week die kant op. Ik heb er jullie nog niet veel over geschreven, omdat ivm privacy en veiligheid het niet aan de grote klok gehangen wordt.

Toch wil ik jullie, zei het summier, op de hoogte brengen van dit mooie en belangrijke werk! 

De nood-ziekenhuizen, voor de gewonden, beschikken vaak niet over de juiste instrumenten en apparatuur die ze juist wel nodig hebben bij het secure werk om levens te redden. Dus oa hierin wordt voorzien door onze broeders. Als we goede apparatuur hebben kunnen regelen (vaak via transport/hulp uit Ned) gaan ze dit daar brengen. De dankbaarheid van de artsen die daar werken is enorm!

Iets anders wat we van de zomer brachten, waren ventilators. Bij die enorme hitte was er geen airco in t ziekenhuis. Zowel de gewonden als de artsen genoten van zoiets 'simpels' als een ventilator!

Toch is het belangrijkste werk van deze broeders niet het brengen van materiële hulp. Ze gaan voornamelijk gesprekken aan met de gewonde soldaten. 

Meestal hoeven ze dan niet veel te zeggen. Veel soldaten zijn blij dat er eindelijk iemand is die naar hen luistert en bij wie ze hun pijn, angst en verdriet kwijt kunnen. Vaak wordt er daarna gebeden en/of n stukje uit de Bijbel gelezen. Pas zei n soldaat de volgende dag: ik heb hier nog nooit goed kunnen slapen door alle angst en spanning. Maar na het gesprek met u gisteren heb ik vannacht voor het eerst zó goed geslapen! God geeft werkelijk Rust!

Andere soldaten vragen: wanneer komt u weer?... Kunt u niet langer blijven?...

Als 'binnenkomer' van een gesprek brengen de broeders iets van zoetigheid mee: blikjes cola, repen chocola.... dit zijn dingen die ze aan het front soms al maanden niet gezien hebben, laat staan gegeten...

Afgelopen maand werden er verschillende soldaten gedoopt die, mede door de dienst van de leger predikanten, tot geloof waren gekomen. Wát een zegen!! Ik denk dan: dit is misschien wel de andere kant van de vreselijke 'oorlogs-medaille'... want, hadden deze jonge mannen anders ook zo open gestaan voor het Woord van God?

Laten we bidden voor dit mooie werk, de artsen en soldaten daar. En om veiligheid van de broeders, want de reis daarheen is zeker niet zonder gevaar.